NC #มาร์คแบมแรงรัก ตอนที่27 [NC20+]

“หน้าที่ของภรรยาคือนี่ต่างหาก”

มือหยาบโอบคว้ารอบเอวให้ร่างบางเข้ามาอยู่ในอ้อมแขนของเขา ก่อนที่ริมฝีปากหยักจะฉวยโอกาสบอกแบมแบมว่านี่ต่างหากคือหน้าที่ของภรรยา การหลับนอนกับสามีตัวเองนี่แหละที่คนเป็นภรรยาพึงปฏิบัติ

ปากหยักพรมจูบตักตวงความหอมหวาน ลิ้นร้อนเปิดโพรงปากนุ่มอ่อนควานหารสชาติแสนอร่อย ดึงอารมณ์วาบหวามจนมือเล็กเผลอขยุ้มเสื้อสูทยับไปหมด ร่างบางเปิดรับรสจูบเฉดเช่นทุกครั้ง แต่ก็ต้องสำลักลมหายใจของตัวเองทุกครั้งไปอย่างไม่เคยคุ้นชิน

ในขณะที่ลิ้นร้อนกำลังทำหน้าที่ปลุกเร้าแรงอารมณ์ มือหยาบก็เริ่มอยู่ไม่สุข มาร์คไล่มือไปตามเรือนร่างผอมบาง บีบเค้นสะโพกก่อนที่มือหยาบจะไล่ต่ำลงไปหยุดอยู่ที่ส่วนอ่อนไหวของร่างกาย

“อื้ออ..”

เสียงหวานครางประท้วงในลำคอเมื่อมาร์คเริ่มเล่นสนุก เรียวขายาวสวยสั่นเทาอ่อนเอนแทบยืนไม่อยู่ มือเล็กที่ขยุ้มจนยับปล่อยเสื้อสูทสีกรมท่าหล่นลงไปกองที่พื้นพรหมอย่างไม่สนใจราคา แบมแบมรีบโอบแขนคล้องคอร่างสูงเอาไว้ก่อนที่เขาจะทรุดกายลงไปเพราะไม่ได้ยึดจับ

รสจูบยังคงดำเนินต่อไปอย่างเร้าร้อน มาร์คกอดรัดเอวบางให้แนบชิดเขามากยิ่งขึ้น ก่อนจะก้าวเดินให้แบมแบมถดถอยหลังเพียงสองสามก้าว ร่างสูงเริ่มบรรเลงบทรักผลักแบมแบมเอนล้มลงบนเตียง

“ถอดสิ!”

มือเรียวเล็กปลดถอดเสื้อยืดคอวีของตัวเองออกจากกายอย่างว่าง่าย ก่อนจะถอดถอนกางเกงขายาวเนื้อเบาออก ลมหายใจระรวยอ่อน ถี่รัวขึ้นทันทีที่มาร์คโน้มตัวเข้ามาหา ปากหยักซุกไซร้เข้าที่ซอกคอขาวพร้อมกันกับหน้าขาที่จงใจวาดคร่อมตัวภรรยา

“อ๊ะ..ฮึก”

คิ้วบางขมวดเข้าหากันเมื่อไรฟันอีกฝ่ายตั้งใจขบเม้มทับรอยรักที่เลือนราง ปากหยักดูดดุนสร้างรอยใหม่ไล่ไปตามซอกคอ ยาวลงมาถึงอกบาง ก่อนจะครอบครองยอดอกสีอมชมพูให้ร่างบางง้อตัวรับสัมผัสวาบหวามนั้น

มันแทบจะขาดใจเสียทุกทีที่มาร์คไล่มือลากผ่านส่วนอ่อนไหว มาร์คชำนาญเสมอและแบมแบมก็อ่อนหัดตลอด มือหยาบรูดรั้งส่วนอ่อนไหวที่เริ่มแข็งขืน มุมปากกระตุกยิ้มชำเลืองมองเรียวหน้าหวานที่ตอนนี้ขึ้นสีแดงระเรื่อ

ปากบางเผยอออกแต่ไม่มีเสียงใดๆเล็ดรอดออกมา จะมีก็แต่อาการจิกเกร็งที่ฝ่ามือและปลายเท้าหยัดขยี้ผ้าปูที่นอนจนยับย่นไปหมด

คงใกล้แล้วล่ะมั้ง

ข้อมือแกร่งเร่งขยับบีบรัดส่วนปลายให้อย่างรู้ใจ ก่อนที่แบมแบมจะบิดเร้าสะโพกฟุบหน้าเข้ากับหมอนเพื่อกลั้นเสียงคราง น้ำรักสีขาวขุ่นหลั่งออกมาเต็มมือสามี เสียงหายใจเร็วและแรงดังขึ้นต่อจากนั้นก่อนที่มาร์คจะเก็บกักเสียงหอบเหล่านั้นด้วยริมฝีปากของเขาเอง

ร่างสูงโถมกายเข้าหานอนทาบทับแนบชิดไปกับร่างบาง ขายาวที่เต็มไปด้วยกล้ามเนื้อเริ่มเกี่ยวกวัดขาเรียวบางไปมาจงใจปลุกเร้าให้แบมแบมตื่นตัวอีกครั้งทั้งที่รสจูบยังไม่ยุติลง ร่างบางกระตุกรับทุกครั้งที่เรียวขาของมาร์คเกี่ยวทับส่วนอ่อนไหวของเขา ปากหยักจูบซับริมฝีปากบางเบาๆเราจะถอนออกจากกัน

ทันทีที่ร่างกายเว้นที่ว่างระหว่างกัน ทันทีที่ตาคมสบเข้ากับตากลมโตได้ถนัด มาร์คมองเห็นตัวเองในแก้วตาใสคู่นั้น แบมแบมเองก็เห็นตัวเองในแก้วตาใสของมาร์คเช่นกัน ทั้งคู่จ้องมองกันและกันอยู่ครู่หนึ่ง เหมือนมาร์คเองก็อยากจะพูดอะไร ปากหยักเผยอคล้ายจะเปล่งเสียงออกมา แต่ต่อจากนั้นมาร์คก็ทำเพียงแค่ยกมือขึ้นลูบผมนุ่ม

..หรือว่าแบมแบมทำได้ไม่ดีพอ  

ริมฝีปากบางเม้มเข้าหากันอย่างช่างใจก่อนที่แขนเรียวจะโอบคล้องให้มาร์คโน้มตัวลงมารับรสจูบจากเขา แบมแบมจูบจับเก้ๆกังๆจนมาร์คต้องเป็นฝ่ายนำบทรักอีกครั้ง ร่างบางพลิกดันตัวให้มาร์คนอนราบไปกับเตียงก่อนที่ริมฝีปากของทั้งคู่จะถอนออกจากกัน

มือเล็กสั่นเทารีบร้อนปลดกระดุมกางเกงสแล็คขากระบอก รูดซิปโชว์ให้เห็นขอบกางเกงชั้นใน แบมแบมดึงรั้งขอบกางเกงชั้นในก่อนจะก้มลงครอบครองส่วนอ่อนไหวที่แข็งสู้ลิ้นร้อน

เขาจะทำให้มาร์คพอใจ

“อื้มมม..”

ร่างสูงครางต่ำออกมาอย่างพอใจ เขาจับเรือนผมสีน้ำตาลเข้มกดศีรษะให้แบมแบมกลืนกินเข้าไปมากว่าเดิม ปากบางเปรอะเลอะคราบน้ำลาย โก่งลำคอไอออกมาในบางครั้งที่มาร์คกดบังคับให้เขาดูดกลืนเข้าไปทั้งหมด แบมแบมไอออกมาจนน้ำตาไหลแต่ก็ยังฝืนทำให้มาร์คพอใจ

หลังจากนั้นไม่นานแบมแบมก็ถอนริมฝีปากของตัวเองออกมา หน้ามนเชิดขึ้นควานหาออกซิเจนภายในห้อง แบมแบมขมวดคิ้วหอบหายใจราวกับว่าเขาหายใจไม่ออก ร่างบางเงยหน้าหอบหายใจอยู่อย่างนั้นจนมาร์คต้องลุกขึ้นมานั่ง ตาคมฉายแววเป็นห่วงเพียวชั่ววิก่อนที่แบมแบมจะสบตาแล้วส่ายหน้าบอกสามีว่าเขาไม่เป็นไร

มือเล็กจับค้ำไหล่กว้างยกตัวเองขึ้นก่อนกดกายลงครอบครองแกนกายใหญ่มิดความยาวในคราวเดียว

“อ่าาาาา..ฮึก..อื้อออ”

ร่างบางกระตุกเกร็งตอบรัดกายแกร่งตามสัญชาตญาณก่อนจะนิ่วหน้าซบเข้ากับอกแกร่งเมื่ออยู่ๆเรี่ยวแรงที่จะใช้ขยับกลับไม่มี แบมแบมเองก็รู้ว่าตัวเองโหมแรงมากเกินไป และมาร์คเองก็ไม่ได้ลืมว่าเขายังไม่ทันได้เปิดทางให้แบมแบมเลย

ต้องเจ็บมากแน่ๆ

แขนแกร่งกอดรัดเอวบางเอาไว้ ใช้มืออีกข้างเชยค้างมนให้รับรสจูบของเขา จูบที่อ่อนโยนกว่าคราแรก จูบที่ดูคล้ายว่าจะปลอบใจ จูบที่เป็นเหมือนรางวัลว่าแบมแบมทำมันออกมาได้ดีแล้ว

แขนเรียวโอบรอบคอสามีอย่างแสนรักก่อนจะเริ่มขยับกายขึ้นลงช้าๆตามเรี่ยวแรงที่ตัวเองเหลืออยู่ ชอบความรู้สึกนี่นะ..ความรู้สึกที่เราเหมือนเป็นคนๆเดียวกัน มาร์คกอดเขาไว้ ปากหยักพรมจูบลงที่ลาดไหล่ของภรรยา อย่างบอกให้เราถึงฝั่งฝันไปพร้อมๆกัน

แม้ใครจะบอกว่าเขาโง่ แบมแบมก็ยอมรับ เขาโง่ที่คิดว่าตัวเองมีค่าแค่นี้ โง่ที่ตีราคาตัวเองต่ำไป แต่นี่เป็นเรื่องเดียวที่ทำให้เขามีความสุข รู้สึกมีความสุขที่สุดที่อย่างน้อยมาร์คก็ยังสนใจเขาบ้าง กอดปลอบเขาบ้าง ให้มาร์ครู้ว่าเขายอมเจ็บเพื่อมาร์ค แค่นี้ก็พอแล้ว แบมแบมต้องการแค่นี้ ไม่ได้ฝืนทนอะไร

..เขามีความสุขดี

“อ๊ะอืออ พะ..พี่มาร์ค..อื้มมมม”

ร่างบางสั่นคลอนไปตามแรงของอีกฝ่าย มาร์คถอนริมฝีปากออกจากลาดไหล่ของแบมแบมแล้ว มือหยาบตอนนี้ประคองจับสะโพกภรรยาเร่งจังหวะ

“อือออ..แบมมม..”

คิ้วหนาขมวดเข้าหากันกักเก็บแรงอารมณ์ที่ใกล้จะถึงปลายทาง มาร์คเร่งจังหวะอีกเพียงสองสามครั้งก่อนที่เขาจะปลดปล่อยแรงอารมณ์ทั้งหมดที่มี น้ำรักหลั่งเข้าไปในช่องทางเดิมที่บอบช้ำ ให้แบมแบมรู้สึกถึงความอุ่นร้อนที่แทรกผ่านเข้ามา ร่างบางกระตุกเกร็งอยู่ครู่หนึ่งก่อนที่มาร์คจะจับยกสะโพนมนให้เขาได้ถอดถอนแกนกายของตัวเองออกมา

“อ๊ะ..”

แบมแบมเจ็บเขาเองก็รู้ดี

“เจ็บเหรอ?”

ร่างบางส่ายหน้าปฏิเสธแทบจะทันที แบมแบมล้มตัวลงนอน มือเล็กที่ยังไม่หายสั่นเทาไม่ลืมที่จะดึงผ้านวมผืนหนาขึ้นมาห่มให้สามี มาร์คลอบมองการกระทำนั้น แบมแบมหันหลังให้เขาเช่นทุกคืน ร่างบางหายใจแรงเหมือนเดิม เนื้อตัวสั่นเทาแม้จะขดตัวอยู่ในผ้านวม

เขาควรจะขอโทษเรื่องยูคยอมดีไหมนะ...

แต่มาร์คก็เลือกที่จะไม่พูดมันออกไป แขนแกร่งโอบเอวภรรยาก่อนขยับตัวแนบชิด มือหยาบเอื้อมจับมือเล็กให้คนที่เหมือนจะหลับไปแล้วสะลึมสะลือลืมตาตื่นขึ้นมาอีกครั้ง น้ำตาซึมออกมาทุกครั้งที่มาร์คขยับกระชับอ้อมกอดให้เขารู้สึกอบอุ่น

นี่เป็นความรู้สึกเดียวที่ทำให้แบมแบมรู้สึกว่า ‘เราคือครอบครัว’

อบอุ่นเหลือเกิน

“เรื่องยูค...”

“นอนเถอะ”

หนึ่งเดือนที่ผ่านมา แบมแบมหาโอกาสที่จะเคลียร์กับมาร์คมาโดยตลอด แต่มาร์คก็เป็นซะอย่างนี้ มาร์คตัดบทเขาเสียทุกทีที่ได้ยินชื่อของยูคยอม ทำไมมาร์คถึงไม่อยากฟัง มาร์คกลัวที่จะได้ยินอะไร

แบมแบมไม่ได้รักยูคยอมอยู่แล้ว..แบมแบมเขารักนาย

“พี่มาร์คมีความสุขหรือเปล่าครับ?”

“หื้ม?”

“พี่มาร์คมีความสุขหรือเปล่า”

“เรื่องเมื่อกี้เหรอ?”

“ครับ”

“ก็ต้องมีความสุขสิ..นายทำหน้าที่เมียได้สมบรูณ์เสมอแหละ”

“แบมดีใจนะครับ ที่ทำให้พี่มาร์คมีความสุขได้”

บทสนทนาจบลงเหมือนจะดี แต่มันกลับอัดอั้นไปด้วยหยาดน้ำตา แค่มาร์คมีความสุขบนเรือนร่างของเขาแค่นั้นแบมแบมก็ดีใจแล้ว อย่างน้อยเขาก็สามารถทำให้มาร์คมีความสุขได้ อยู่ไปแบบนี้ก็ไม่ได้เลวร้ายอะไร แบมแบมไม่ได้ยอมทำเพราะมันคือหน้าที่ของเมียหรอกนะ แต่แบมแบมยอมทำเพราะหัวใจต่างหาก

เขายอม..เพราะเขารักมาร์ค รักมากๆ

*******************************************************************

Writer Talk:

อ่านจบแล้วกลับไปเม้นในเด็กดี ละก็อย่าลืมติดแท็ก #มาร์คแบมแรงรัก ให้เค้าด้วยนะก๊ะ